Είναι Κυριακή μεσημέρι, 2-3 χρόνια πριν από το lockdown. Βαριέμαι και κάνω zapping. Πέφτω πάνω σε μια γαλλική ταινία* που δείχνει λίγο love story, λίγο Ινδία και με ταξιδεύει…
Κάποια στιγμή η ταινία δείχνει ένα προσκύνημα. Χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους να αγκαλιαστούν με μια ασπροφορεμένη Ινδή guru και ΚΟΛΛΑΩ**…
Ρίγος και συγκίνηση με κυριεύουν σαν να είμαι εκεί και νιώθω την ανακούφιση και τη χαρά των ανθρώπων αυτών. Καταλαβαίνω αμέσως ότι η σκηνή αυτή είναι αληθινή. Μου πήρε ώρα να συνέλθω από τα δάκρυα και ταραγμένη καθώς ήμουν μπήκα στο internet και άρχισα να ψάχνω..
Η Mata Amritanandamayi Devi (κατά κόσμων Amma) είναι μια από τις πιο φωτεινές πνευματικές παρουσίες της εποχής μας. Γεννημένη σε μια ταπεινή Ινδική οικογένεια το 1953, δίχως μόρφωση και με μοναδικό εφόδιο τη φώτιση, τα τελευταία 40 χρόνια έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ενεργειακή εξύψωση της ανθρωπότητας μέσα από την πιο απλή χειρονομία, την αγκαλιά. Τα Ηνωμένα Έθνη την έχουν αναγνωρίσει ως διακεκριμένη πνευματική ηγέτιδα. Το φιλανθρωπικό της έργο, ενεργό σε περισσότερες από 40 χώρες, ενισχύει ανθρώπους που υποφέρουν από φτώχια. Η Amma έχει ευλογήσει περισσοτέρους από 35 εκατομμύρια ανθρώπους ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο για να τους συναντήσει.
Στην Αθήνα υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων (η Amma Hellas),*** που την «ακολουθεί» και διοργανώνει συναντήσεις. Η επόμενη συνάντησή τους ήταν σε κεντρικό ξενοδοχείο, με σκοπό την ομιλία ενός μαθητή της, του Swami Subhamritananda. Πάνω από 100 άνθρωποι ήταν μαζί μου εκεί. Όχι οι συνηθισμένες φυσιογνωμίες, που συναντά κανείς στα retreats και τα yoga festivals… Πιο της εκκλησίας (ανάμεσά τους μάλιστα και πολλοί άντρες!). Μόλις το βίντεο δείχνει την Amma, με παίρνουν πάλι τα ζουμιά και τρέμω ολόκληρη. Έφυγα από τη συνάντηση κατακόκκινη, αμήχανη, κλαμένη και ντροπιασμένη…
Ένα χρόνο περίπου μετά, είναι φθινόπωρο και θέλω πάρα πολύ να πάω ένα ταξίδι. Μου δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα yoga retreat σε βίλλα στην Τοσκάνη, με τη σούπερ δασκάλα και για πολύ λίγα χρήματα – είχε μείνει μια θέση και το retreat άρχιζε σε λίγες μέρες. Μπαίνω online πολλές φορές εκείνη την ημέρα, για να κλείσω εισιτήρια, και δεν μου βγαίνει! Όλο κάτι μου ξινίζει… Ξαφνικά, εκεί που χαζεύω, βλέπω ένα post από την Amma Hellas. Η Amma θα βρισκόταν στο Μιλάνο σε λίγες εβδομάδες και η ομάδα οργάνωνε τη διαμονή των μελών. Μέσα στα επόμενα λεπτά μιλούσα ήδη μαζί τους στο τηλέφωνο και έκλεινα θέση στο πούλμαν και διαμονή. Ούτε που κατάλαβα πως έγινε αυτό!
Το τριήμερο φεστιβάλ στο εκθεσιακό κέντρο Malpensa Fiere διοργανώθηκε στο πλαίσιο της ετήσιας περιοδείας της Amma. Οκτακόσιοι εθελοντές (διαφόρων ειδικοτήτων) παίρνουν μέρος κάθε χρόνο για την υλοποίηση του. Ένας από αυτούς είναι ο ιδιοκτήτης που διαθέτει το εκθεσιακό κέντρο. Σε αυτή τη διοργάνωση συμμετείχαν συνολικά 30,000 άνθρωποι, όχι μόνο Ιταλοί. Υπήρχε πολύς κόσμος από Γαλλία και Ελβετία που ήρθε οδικώς.
Αποφάσισα να μην κάνω το darshan μου εκείνο το μεσημέρι και πήρα εισιτήριο για το επόμενο πρωί. Μπαίνοντας στον εξώστη του κεντρικού hall του Malpensa συνάντησα την Αmma με το βλέμμα μου, που έδινε τις αγκαλιές της. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν χειρότερα! Με κυριεύει το συναίσθημα. Ρίγος, συγκίνηση, αβάσταχτος πόνος. Ζαλίζομαι και δεν με κρατούν τα πόδια μου από το τρέμουλο. Κάθομαι προσπαθώντας να καταλάβω τι μου συμβαίνει με ασυγκράτητα δάκρυα στα μάτια… Καταλήγω ότι μάλλον η δυνατότητα μου να ενσυναισθάνομαι έχει ενισχυθεί και φεύγω από την αίθουσα για να συνέλθω. Ούτε να φανταστώ δεν μπορούσα ότι ο πόνος αυτός ήταν όλος δικός μου και ότι η συγκίνηση που ένιωσα (ακόμα και τότε, από την τηλεόραση) αποτελούσε «κάλεσμα».
Το darshan, το επόμενο πρωί, ήταν μια αποκάλυψη για εμένα. Περιμένοντας στην ουρά για την Amma το συναίσθημα ξεχείλισε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μπαίνοντας στην αγκαλιά της συνειδητοποιώ ότι ο πόνος αυτός ΟΛΟΣ είναι δικός μου (καλά κρυμμένος) και τώρα ξεχειλίζει καθώς μεταλλάσσεται σε αγάπη και ευγνωμοσύνη. Όλα αυτά μέσα σε λίγες στιγμές! Η Amma με ξεκολλάει, με κοιτάζει. «Κόρη» μου λέει… Λιώνω… Φεύγοντας με αρπάζει μια εθελόντρια από το μπράτσο. Σαν να ήξερε: «Εσύ θα κάτσεις εδώ στην αύρα της δασκάλας να διαλογιστείς», μου λέει.
Βυθίστηκα στη σιωπή μου για πολύ ώρα, πλέοντας σε πελάγη ευγνωμοσύνης και ευτυχίας, συνειδητοποιώντας σιγά-σιγά αυτή την τεράστια ενεργειακή μετατόπιση που υπέστην.
«Ο κάθε άνθρωπος το darshan του το βιώνει διαφορετικά», ενημερώθηκα από τα μέλη του γκρουπ αργότερα, «και κανένα darshan δεν είναι ποτέ ίδιο». Μου είπαν ότι άλλαξε η φυσιογνωμία μου. Αν επιτρεπόταν η φωτογράφιση θα είχα βγάλει το κινητό μου να ρίξω μια μάτια…
Με πολύ χαρά συμμετείχα σε όλες τις δραστηριότητες του φεστιβάλ. Θρησκευτικές Ινδουιστικές τελετές, μαθήματα yoga, και πολύ τραγούδι. «Είμαι μια Ινδή τραγουδιάρα» έγραψα σε μήνυμα στις φίλες… Το ινδικό φαγητό που σέρβιρε η καφετέρια (μαγειρεμένο από τους εθελοντές) θα μου μείνει αξέχαστο. Τα μέλη του Ελληνικού γκρουπ ήταν εξαιρετικά φιλόξενα.
Μέσα από την Ελληνική ομάδα μού δόθηκε η ευκαιρία για ένα δεύτερο darshan. Πράγματι ήταν διαφορετικό. Είχε φύγει ο πόνος, είχα ηρεμήσει και απόλαυσα αυτό το «λουτρό αγάπης». Η Amma μου έδωσε ένα mantra. Όταν το ψέλνω καθαρίζω ενεργειακά και νιώθω την αύρα μου να διευρύνεται…
Πριν φύγω, πήρα όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα για το Amritapuri****, το ashram της Amma στην Kerala της νότιας Ινδίας, με σκοπό να περάσω λίγο χρόνο εκεί. Είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνω με την επιστροφή μας στην «κανονικότητα».
*https://en.wikipedia.org/wiki/Un_plus_une#:~:text=Un%20plus%20une%20is%20a,Christopher%20Lambert%2C%20and%20Alice%20Pol. ** https://www.youtube.com/watch?v=_dsdIpb_v0k
https://www.youtube.com/watch?v=lCF4K1Zxyck *** https://amma-greece.gr/
**** https://www.amritapuri.org/ashram
Υ. Γ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΨΑΧΝΕΣΤΕ:
https://amma.org/about/how-she-began
https://medium.com/thrive-global/the-world-needs-motherhood-e9b174acb82c
